De regen getrotseerd.

We hebben ons wat op de hals gehaald. De wandelclub! We zijn eigenlijk allemaal vergeten dat het in de winter veel regent in Ligurië. Het zou afgelopen woensdag de mooiste dag van de week zijn. Maar regen of niet,

we gingen onze lunch verdienen.

Krysta, de schat had het beste idee van de week: met haar auto i.p.v. de bus naar Sestri Levante. Een New Yorkse en de bus zijn niet zo'n goede combinatie. Wij konden haar wel zoenen, Italiaanse bussen en regen zijn ook niet altijd de combi. Koffie en brioche bij Millelire café om moed te verzamelen voor de wandeling. Midden in de gezelligste straat van Sestri vinden we de markering (zie foto) naar Punta Manara. Wandeling van een uurtje en prettig om te weten dat honden geen troep mogen droppen(heel vrij vertaald).

Mooi is dat we behoorlijk moeten klimmen. Door de regen zijn de wandelpaden glad, maar wat worden we beloond. Olijfgaarden, wensputten , vleesetede plantjes (moeten nu trek hebben, in de winter is er geen vlieg te bekennen), prachtige views over de Golfo di Tigullio en Sestri Levante (zie de foto's in de blog hieronder).

De wandeling van een uur duurde al met al een stuk langer. En het vooruitzicht op een fijne lunch kon de pret niet drukken.

Op een paar gasten na waren we de enige bezoekers bij Asia. Vooraf deelden we een soort pannenkoek, waarvan ik de naam niet kan onthouden, met pesto. De vis en wijn van de Ligurische kust zijn ook niet mis.

Onze maaltijd werd ruw afgebroken toen de electriciteit uitviel en winkelalarmen afgingen. Tijd om naar huis te gaan. Volgende week wacht onze volgende sportieve uitdaging.......