Santuario di Montallegro

Sam C. brings the Ladies who walk and lunch up in the hills. We have past Leivi and the elevated roads are getting narrower. We talk about the road to the house in Santa where Pieter and I started our Italian adventure. Rather high and isolated if you don't like silence.




Our "Walking Guru" Krista came up with the plan to walk on top of the beautiful Ligurian hills to Montallegro high above Rapallo and have lunch at "Il Pellegrino". The trails could be done in 1 hour and 15 minutes. But we enjoy the setting, we sit a bit in the grass, eat excellent homemade muffins and take our time to do this stroll.

It is wonderful to enjoy the beautiful views of sea and mountains, wild anemones along the trails, the praying birds and the sounds of the 'might be very scary' animals under the leaves.

The 16th century pilgrimage church of Santuario di Monte Allegro is open. The door creaks when we open it very careful. On a wooden bench sits a young man to pray, but he seems not to be disturbed by our arrival. Every year on July 2 and 3 the Rapallesi celebrate 'La Festa della Madonna di Montallegro' to remember the apparition of Maria in 1597 here in the hills. Around the Madonna di Montallegro on the left of the church entrance notes, photos and kitschy hearts are left by believers and pilgrims out of gratitude.

By Funivia we go to Rapallo, 600 meters below. It was a wild idea to eat at Il Pellegrino, the restaurant is still in a deep wintersleep. We find a restaurant where we have spaghetti al vongole, fritto misto of fish and profiteroles. We don't bother the calories today. We decide to make our walks to Santuari this season, a nice idea of Joanne. Next time we'll go to the Cinque Terre before 'the too warm to hike summerseason' comes up. I need some previous reading to do, as there is religious art enough to watch.

Birthday lunch in Sestri

Today the Ladies skipped the walk and got straight down to the real business: lunch. And what a lunch!

It's Annelies's birthday today, and we celebrated at Trattoria Angiolina in Sestri Levante. Delicious Spaghetti Angiolina - spaghetti with seafood - accompanied by homemade bread and a glass of cold, pure Lumassina "Acerbina" and followed by chocolate mousse, served in an edible cup of dark chocolate with moscato zabaione on the side.

And we didn't even exercise to make up for all those calories!!!

Top right: Birthday girl
Below: Birthday pasta... Birthday dessert... Birthday friends!

Hey you Jane of the jungle

Goede herinneringen hebben we aan vorige week op de Monte di Portofino. Wij besluiten afgelopen woensdag opnieuw de trein naar Santa M.L. te nemen en vandaar het pad te kiezen naar het klooster van San Fruttuoso. Een klein oud klooster, gelegen aan een moeilijk te bereiken baai. Niet bereikbaar met een auto, wel per boot of lopend. Nou ja, lopend? In den beginne stappen we fier de hoogte in via mooi aangelegde trappen en de prachtig onderhouden bospaden zijn een lust voor het oog. Goed te doen, een beetje conditie is wel handig.

Na een klein half uurtje weet onze tourguide zeker dat we door de bomen het bos niet meer moeten zien en neemt ons mee over een zijpad. Glijdend over een dikke laag gevallen blad, onze blote knieën (deze dag nog altijd 24 graden!) schavend langs struiken raken we al gauw het spoor bijster. Krista's echtgenoot weet de weg, we besluiten hem te bellen. Uiteraard niet omdat we de leiding van een stoere man missen, een beetje risico nemen maakt ons niet bang (we zijn alle 3 ooit geëmigreerd niet wetende wat ons te wachten stond!). Maar helaas: niemand van ons heeft bereik. Er zit maar één ding op en dat is teruggaan. Moeten we nou links- of rechtsaf?

Weer vaste grond onder de voeten, we struinen tussen de olijfgaarden. In oktober worden de gekleurde netten opgehangen voor de olijvenoogst. Soms maaien of harken harde werkers de olijven uit de bomen of er wordt een soort boomschudmachine gebruikt. Hoe dan ook, het is zaak dat de olijven zo min mogelijk beschadigen, de olie kan er een akelig smaakje door krijgen.



Stekelige, wilde kastanjes vallen uit de bomen. Het is nog oppassen dat we onze enkels niet zwikken.

Om San Fruttuoso te bereiken staan ons nog heel wat steile en gladde hellingen te wachten. Joanne hebben we vandaag uitgeroepen tot de Hey you Jane of the jungle of de berggeit van onze club. Op de foto een stoere Krista hikend op een glibberige helling.

In de verte ligt het klooster waar we naartoe moeten. En het mooie strand waar Joanne al een dik half uur onder de boogjes op ons wacht, verlangend naar een glaasje wit en een gebakken visje.



Net als vorige week gaan we varend naar Rapallo, waar we vandaag wel een ijsje weten te scoren. Dit als beloning voor de ontberingen die we hebben doorstaan.

Portefino heeft ons vorige week een mooie wandeldag gegeven. Wij besluiten vandaag opnieuw de trein naar Santa M.L. te nemen en vandaar naar San Fruttuoso te lopen. Nou ja, lopen?

In den beginne stappen we fier de hoogte in via mooi aangelegde trappen en de prachtig onderhouden bospaden zijn een lust voor het oog. Goed te doen, een beetje conditie is wel handig.


Na een klein half uurtje weet onze tourguide zeker dat we door de bomen het bos niet meer moeten zien en neemt ons mee over een zijpad. Glijdend over een dikke laag gevallen blad, onze blote knieën (deze dag nog altijd 24 graden!) schavend langs struiken raken we al gauw het spoor bijster. Twijfel overvalt ons en Krista pakt de telefoon om haar man te bellen. Uiteraard niet omdat we de leiding van een stoere man missen. Een beetje risico nemen maakt ons niet bang (alle 3 zijn we tenslotte ooit geëmigreerd), maar zoekraken in dit grote bos kunnen we onze geliefden toch niet aandoen....


Maar helaas: niemand van ons heeft bereik. Er zit maar één ding op en dat is teruggaan. Maar moeten we nou linksaf of rechtsaf? Olijfjes laten zich binnenkort vallen in gekleurde netten. Een simpele maar doeltreffende manier om olijven te oogsten. Prettig dat hier de wandelpaden zonder gaten en holen van eventuele akelige beesten zijn.

Another walk on Monte Portofino

On Wednesday October 7 the sun continued to shine and the Ladies, still in shorts and t-shirts, took the train to Santa Margherita once again for another walk on Monte Portofino. We set off on the same trail as the previous week, but branched off after the Mulino in the direction of San Fruttuoso, taking the longer trail over the ridge and down into the bay where the Abbey of San Fruttuoso is instead of dropping down to Portofino. The first part of the walk is on a well-tended, paved path through olive groves, strung up with colourful nets ready to collect this fall's harvest. The second part takes you away from the paved path and out of the olive groves into some wilder territory; we hiked past a lightning-struck tree inhabited by a colony of particularly large and threatening hornets and up into the cloud that often seems to hang over the top of Monte Portofino. The final part of the trail is a long, steep descent into the bay of San Fruttuoso, currently even longer due to a detour around a work site; we came into the town right above the medieval abbey, which we had to pass under (or through) to get to the little beach where we enjoyed a delicious and well-deserved plate of deep-fried seafood with salad from a seasonal restaurant establishment set up right on the beach.

Almost autumnwalk in shorts

It's almost autumn. Fresh mornings, little spiders in the plants on the balcony and shops full of mushrooms, chestnuts and pumpkins. Change of seasons makes that it is not too warm anymore for a good walk. After a long summer without our weekly wednesday event "The ladies who walk and lunch" met at the station for a short trainride to Santa Margherita Ligure. The sun is shining, temperature is about 25 C. Autumn seems far, far away.

The Parco di Portofino is expecting us. We noticed some fallen golden leafs (guess because it hasn't been raining for ages!)and the first acorns on a wood-path. A nice bit of climbing, a lot of talking, lots of water and the beautiful views on the sea and luxury yachts in front of the Portofino harbour.

What we ate? Incredable green minestrone (never seen it as green as this soup) with a good glass of white wine for a real fair price. Which is nearly unbelievable, actually it's a miracle in Portofino.


We decided to start our homejourney over sea. A short trip from Portofino to Rapallo. So far our first walk after summer will be remembered as a dream. We had another dream: good italian ice. Searching and searching in the station area. Strange enough we couldn't find a gelateria ...... Is this the Italy we know?

For me our first walk this season was a real treat (even without the icecream)! Today is likely a day too late to kickoff the walks and lunches. I'm going to finish my book on the couch. There is a thunderstorm, the streets are flooded and this seems not to end soon. Hopefully autumn has not really start today......

Back in action!

After a long summer break the Ladies Who Walk and Lunch are back in action! And back in style, with a walk from Santa Margherita to Portofino to mingle with the cruise ship and luxury yacht crowd over lunch in the piazza in Portofino.

The Ladies highly recommend this walk, which took us two hours with lots of breaks for water (it's still summer) and to get our breath back (we need to be able to chat while we walk)!

We did a variation of it earlier this year, dropping down to Paraggi to sun on the beach and then take the low road from Paraggi to Portofino. This time we took the high road past the old olive mill, now a bar, rest area and refreshment stop conveniently placed halfway along the trail. There are some steep slopes coming up out of Santa Margherita and going back down to sea level in Portofino, but the trail is paved all the way. Watch out for the occasional Ape or scooter zipping past; we even met a Cinquecento teetering over the brink of this narrow road/wide pathway. We had splendid views of the coastline, the yachts in the bay and the Hotel Splendido swimming pool from the top of the ridge and dropped down into Portofino just in time for lunch. A bowl of minestrone at "El Portico" (under the portici, naturalmente) with a glass of house wine did the trick. This trattoria is very reasonably priced, provided you keep you appetite in check (after all, this is Portofino we're talking about!) and the minestrone was positively green with good old Genoese pesto. We finished our light lunch just in time to sun ourselves on the boat from the pier in Portofino back to Rapallo and from there it was only a 10 minute train ride home.

What a fantastic way to start the hiking season! Next week, another variation on the same trail: San Fruttuoso.